Είχε αποπειραθεί να μεταλλάξει το κόμμα, από πατριωτικό σοσιαλιστικό σε «φιλελεύθερο» δημοκρατικό, όταν πήρε το δαχτυλίδι από τον Σημίτη. (Θυμάστε που είχε αλλάξει και τον ήλιο με κάτι βλακείες σήματα που έμοιαζαν με… λουλούδια;(Δείτε για να θυμηθείτε).
Οι απανωτές όμως πολιτικές ήττες τον ανάγκασαν, στις τελευταίες εκλογές, να μιμηθεί τη ρητορική του πατέρα του και να υποδυθεί τον άξιο διάδοχό του για να καταφέρει να αποσπάσει τις ψήφους του δημοκρατικού λαού. Όλο αυτό αποδείχτηκε τελικά μια πολύ καλά στημένη πολιτική εξαπάτηση και φάνηκε από την αμέσως επόμενη ημέρα της νίκης. Για όσους μπορούσαν να το δουν, για όσους ξέρουν ότι η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται.
Ο Γιώργος σαν έγινε πρωθυπουργός ξανάγινε ο παλιός καλός Γιωργάκης. Πιο σοβαρός, πιο ώριμος, αλλά ο ίδιος. Καμία σχέση με τον προεκλογικό Γιώργο που φώναζε στο Θησείο «Οργανωθείτε – Αντισταθείτε – Εξεγερθείτε», που υποσχόταν νέο Πατριωτισμό, που μιλούσε για νίκη της Μεγάλης Αριστεράς, που υποσχόταν μια κυβέρνηση Άριστων και όχι Αρεστών. Που είπε, ίσως για μία και μοναδική φορά στη ζωή του, και το ιστορικό σύνθημα της δημοκρατικής παράταξης «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες»!
Σαν καλός Liberal (φιλελεύθερος) εφάρμοσε την πολιτική που μας οδήγησε στο ΔΝΤ, παρέδωσε την εθνική μας κυριαρχία στους τραπεζίτες, υποθήκευσε το λαό και την πατρίδα και τώρα ετοιμάζεται να ξεπουλήσει τον ορυκτό μας πλούτο. Διότι, ας μην κοροϊδευόμαστε, όλα για τον ορυκτό πλούτο έγιναν και θα συνεχίσουν να γίνονται.
Τώρα που θεωρεί ότι έχει κάνει το μεγαλύτερο μέρος της βρομοδουλειάς, υπολογίζει βεβαίως δίχως τους νοικοκύρηδες, το λαό, νομίζει ότι ήρθε η ώρα να πετάξει και το ΠΑΣΟΚ στα σκουπίδια. Δεν το χρειάζεται πλέον. Αφενός μεν θεωρεί ότι το έκαψε και αφετέρου, σε περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ καταφέρει να αναγεννηθεί από τις στάχτες του (δύσκολο αυτή τη φορά, αλλά όχι απίθανο όσο δεν υπάρχει άλλη πλειοψηφική πρόταση στη δημοκρατική παράταξη), ξέρει ότι δεν θα είναι αυτός αρχηγός. Ο Γιώργος όμως γεννήθηκε για να γίνει αρχηγός, ίσως όχι από τον πατέρα του που είχε δηλώσει ότι το ΠΑΣΟΚ «δεν κληρονομείται», αλλά σίγουρα ανατράφηκε από τη μητέρα του για να γίνει αρχηγός. Με τις όποιες δυσκολίες…
Σκέφτεται λοιπόν το συμφέρον του (γιατί μην τον υποτιμάτε, ο Γιώργος δεν είναι βλάκας, είναι στην κοσμάρα του, αλλά βλάκας δεν είναι) και ξέρει ότι όσο ακόμα ελέγχει θεσμικά το παιχνίδι, ως πρωθυπουργός, μπορεί να φτιάξει ένα άλλο κόμμα, το οποίο να είναι ιδεολογικά σύμφωνο με την πολιτική και τις απόψεις του και παράλληλα να «παροπλίσει» και τους δελφίνους (Βενιζέλο, Λοβέρδο, ακόμα και τη Διαμαντοπούλου, που δεν έχει μέλλον αλλά είναι ικανή για ζημιά), οι οποίοι αν παραμείνουν κοντά του θα είναι σαν να αποδέχονται την ισόβια ηγεσία του, αν «σπάσουν» θα χαθούν γιατί είναι ήδη χρεωμένοι ως μνημονιακοί.
Έτσι ασφαλίζει το «σύστημα», παύει να είναι υπόλογος στη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη και στο πατριωτικό ΠΑΣΟΚ και, στο νέο πολιτικό χάρτη πολυκομματικών κυβερνήσεων που θα διαμορφωθεί, φιλοδοξεί να συνεχίσει να έχει ρόλο. Σου λέει, και με ένα 3% να πάρω πάλι θα είμαι στη Βουλή. Απλά πράγματα.
Βεβαίως, όλα τα παραπάνω είναι -όπως προείπαμε- οι σχεδιασμοί του Γιώργου και της παρέας του, οι οποίοι έχει αποδειχθεί ότι δεν έχουν και ιδιαίτερη σχέση με την ελληνική πραγματικότητα.
ΠΡΩΤΟΝ: Υποτιμούν τις δυνάμεις εκείνων που θέλουν να πετάξουν απ’ έξω, δηλαδή τους συνδικαλιστές και το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι έτσι κι αν «απεγκλωβιστούν» είναι βέβαιο ότι μπορούν να ρίξουν την κυβέρνηση μέσα σε 24 ώρες.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Αδιαφορεί για το αίτημα της κοινωνίας για νέα Μεταπολίτευση και Άμεση Δημοκρατία. Η αλήθεια είναι ότι ο Γιώργος και η παρέα του, γασμούλοι και αμερικανοθρεμμένοι, θεωρούν τους Έλληνες κρετίνους, που έχουν ολοκληρώσει τον ιστορικό τους κύκλο και δεν έχουν άλλη επιλογή από το να υποταχθούν στην Pax Americana ή να εξαφανιστούν.
Βεβαίως και άλλοι είχαν στο παρελθόν την ίδια άποψη για τους Έλληνες και διαψεύστηκαν.
Σε κάθε περίπτωση, η σύγκρουση του Γιώργου με το ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτέμβρη έχει δρομολογηθεί και μάλιστα θεωρεί ότι θα νικήσει. Γενικώς θεωρεί τον εαυτό του «νικητή» (δεν θέλει να θυμάται εκείνο το απόγευμα που παραιτήθηκε και μετά ξεπαραιτήθηκε) γιατί αντιλαμβάνεται το πολιτικό παιχνίδι συστημικά και όχι κοινωνικά. Ναι, με όρους συστήματος «νικά», ή έτσι θέλει να το παρουσιάζει, αλλά μέσα στην κοινωνία έχει τελειώσει. Αυτό ας το έχει υπ’ όψιν του, όταν ιδρύσει το νέο κόμμα, γιατί υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχει την… τύχη της Ντόρας!
Στέφανος Μυτιληναίος
Υ.Γ. Αυτό που πρέπει να θυμάται ο Παπανδρέου και ο κάθε Παπανδρέου είναι, ότι το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να γίνει μεγάλο κόμμα μόνο γιατί είχε ηγέτη τον Ανδρέα, αλλά γιατί μπόρεσε ιδεολογικά να οικειοποιηθεί (ή καπηλευθεί, αν προτιμάτε) τη δημοκρατική παράδοση στην Ελλάδα από τον Κλεισθένη μέχρι και το ΕΑΜ. Στην Ελλάδα η δημοκρατική παράταξη είναι κοινωνική και πατριωτική, έτσι διαμορφώθηκε πριν 25 αιώνες και έτσι συνεχίζει να είναι, τουλάχιστον στη λαϊκή της βάση. Liberalισμοί και άλλες σαχλαμάρες δεν «περπατάνε» στην Ελλάδα και εδώ, θα το ξαναπούμε, ας παραδειγματιστεί από την τύχη της Ντόρας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου